17 ਫਰਵਰੀ Aj Di Awaaj
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥ ਸੁਰਤਿ ਸਬਦੁ ਸਾਖੀ ਮੇਰੀ ਸਿੰਙੀ ਬਾਜੈ ਲੋਕੁ ਸੁਣੇ ॥ ਪਤੁ ਝੋਲੀ ਮੰਗਣ ਕੈ ਤਾਈ ਭੀਖਿਆ ਨਾਮੁ ਪੜੇ ॥੧॥ ਬਾਬਾ ਗੋਰਖੁ ਜਾਗੈ ॥ ਗੋਰਖੁ ਸੋ ਜਿਨਿ ਗੋਇ ਉਠਾਲੀ ਕਰਤੇ ਬਾਰ ਨ ਲਾਗੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ਪਾਣੀ ਪ੍ਰਾਣ ਪਵਣਿ ਬੰਧਿ ਰਾਖੇ ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਮੁਖਿ ਦੀਏ ॥ ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕਉ ਧਰਤੀ ਦੀਨੀ ਏਤੇ ਗੁਣ ਵਿਸਰੇ ॥੨॥ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਅਰੁ ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ ਪੀਰ ਪੁਰਸ ਬਹੁਤੇਰੇ ॥ ਜੇ ਤਿਨ ਮਿਲਾ ਤ ਕੀਰਤਿ ਆਖਾ ਤਾ ਮਨੁ ਸੇਵ ਕਰੇ ॥੩॥ ਕਾਗਦੁ ਲੂਣੁ ਰਹੈ ਘ੍ਰਿਤ ਸੰਗੇ ਪਾਣੀ ਕਮਲੁ ਰਹੈ ॥ ਐਸੇ ਭਗਤ ਮਿਲਹਿ ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਜਮੁ ਕਿਆ ਕਰੈ ॥੪॥੪॥
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਅਰਥ:
-
“ਸੁਰਤਿ ਸਬਦੁ ਸਾਖੀ ਮੇਰੀ ਸਿੰਙੀ ਬਾਜੈ ਲੋਕੁ ਸੁਣੇ ॥”
ਜਦੋਂ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੀ ਸੁਰਤ ਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਰੁਚੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਬਾਤ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਲੋਕ ਉਸ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਸੁਣਦੇ ਹਨ। -
“ਬਾਬਾ ਗੋਰਖੁ ਜਾਗੈ ॥”
ਗੋਰਖ ਦੀ ਉਦਾਹਰਨ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸੱਚੇ ਰੂਹਾਨੀ ਜੀਵਨ ਦੀ ਮਹੱਤਾ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖ ਸੱਚਾਈ ਅਤੇ ਆਤਮਿਕ ਉਚਾਈ ਨੂੰ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। -
“ਪਾਣੀ ਪ੍ਰਾਣ ਪਵਣਿ ਬੰਧਿ ਰਾਖੇ ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਮੁਖਿ ਦੀਏ ॥”
ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਪਾਣੀ, ਪ੍ਰਾਣ, ਪਵਨ, ਚੰਦ ਅਤੇ ਸੂਰਜ ਜਿਵੇਂ ਤੱਤਾਂ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਪਰ ਲੋਕ ਉਸ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। -
“ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਅਰੁ ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ ਪੀਰ ਪੁਰਸ ਬਹੁਤੇਰੇ ॥”
ਕਈ ਧਰਮਗੁਰੂਆਂ ਅਤੇ ਯੋਗੀਆਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਵਿਚੋਂ ਸੱਚੀ ਰੂਹਾਨੀ ਅਕਲ ਅਤੇ ਕੀਰਤਨ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਹੀ ਅਸਲ ਅਡੋਲਤਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। -
“ਕਾਗਦੁ ਲੂਣੁ ਰਹੈ ਘ੍ਰਿਤ ਸੰਗੇ ਪਾਣੀ ਕਮਲੁ ਰਹੈ ॥”
ਸੱਚੇ ਭਗਤ ਉਹ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਮਾਇਆ ਦੇ ਫੰਸਿਆਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉਠ ਕੇ ਨਾਮ ਦੀ ਸੇਵਾ ਅਤੇ ਭਗਤੀ ਵਿੱਚ ਰੁਚੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਮਦੂਤਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਸਿੱਖਿਆ: ਸੱਚਾ ਭਗਤ ਉਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਅਤੇ ਕੀਰਤਨ ਨੂੰ ਸੱਚੀ ਨੀਤੀ ਅਤੇ ਮਨ ਨੂੰ ਅਰਾਮ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰੁਝਾਨਾਂ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
